Spomenik prirode „Šuma Junaković“
Odlukom Skupštine opštine Apatin (Službeni list bp. 11 od 03.10.2005) Šuma Junaković stavljena je pod zaštitu kao spomenik prirode i svrstava se u značajno dobro III kategorije. Ukupna zaštićena površina je 180,045 ha.
Spomenik prirode „Šuma Junaković“ se nalazi u severozapadnoj Bačkoj, između naselja Apatin i Prigrevica, neposredno uz banju „Junaković“, odnosno zapadno od puta 5P7 Apatin – Prigrevica
Šuma Junaković je posebno značajna zbog očuvanih starih stabala hrasta lužnjaka (Quercus robur) prirodnog porekla. Šuma je i utočište mnogih vrsta životinja, posebno srogo zaštićenih i zaštićenih ptica: crna roda (Ciconia nigra), i sisara lasica (Mustela nivalis), hermelin (Mustela erminea), jazavac (Meles meles) kao i divljač divlja svinja ((Sus scrofa), srna (Capreolus capreolus) i zec (Lepus europaeus)).
Očuvani šumski pojas hrastovih i bagremovih sastojina, posebno je značajan jer obezbeđuje zaštitu termalnih izvorišta banjskog kompleksa „Junaković“ koji se nalazi između Apatina i Prigrevice. Kako okružuje banju, pored zaštitne uloge obezbeđuje zdravstveno-kliničke uslove za rehabilitaciju i sportsko-rekreativne aktivnosti gostiju, kao i za ostale posetioce banje tokom cele godine.
U fitogeografskom pogledu područje „Šume Junaković“ pripada Panonskoj provinciji, panonsko-vlaškog podregiona, pontsko-južnosibirskog florističkog-vegetacijskog regiona. To je područje šumo-stepe sveze Aceri tatarico – Quercion.
Prirodne šume nisu zastupljene. Šumski kompleks „Junaković“ danas je obrastao šumskim kulturama hrasta lužnjaka koji poprima osobine polu-prirodne šume, kao i kulturama bagrema, američkog jasena i cera.
Od predstavnika ornitofaune ovde susređemo fazana (Phasianus colchicus) i poljsku jarebicu (Perdix perdix).
Pejsažne vrednosti karakteriše delimično izmenjeno šumsko stanište koje se nalazi u okruženju kulturne stepe, slatina i Banje Junaković.
Spomenik prirode „Ivanovačka ada“
Ovo zaštićeno područje zapravo predstavlja mali ostatak prirodne šumske vegetacije dunavskih ada. Plavne šume autohtonih topola, velikih rečnih ada nizijskih reka, pretrpele su najveće izmene od svih šumskih ekosistema u Republici Srbiji. Od ovih nekada prostranih ritskih šuma, ostali su samo mali fragmenti, tj. male površine koje su blagovremeno zaštićene kao strogi prirodni rezervati.
Naime, Zavod za zaštitu prirode i naučno proučavanje prirodnih retkosti NR Srbije, 1961. godine doneo je Rešenje o stavljanju pod zaštitu državne šumske sastojine jasena, bele topole, crne topole, bresta i vrbe sa ponekim stablom hrasta lužnjaka na delu Dunavske ade, kojim je proglašen Strogim prirodnim rezervatom „Omoljička ada“ na 6,46 ha površine. Tada je propisanim merama zaštite bio zabranjen svaki vid korišćenja ovog zaštićenog područja, odnosno utvrđen režim apsolutne zaštite (JP „Vojvodinašume“, ŠG „Banat“, 2024).
Kasnije, revizijom zaštićenog područja 2008. godine, izvršena je prekategorizacija i promena naziva u SP „Ivanovačka ada“, na površini od 6,07 ha, sa okolnom zaštitnom zonom od 8,86 ha (JP „Vojvodinašume“, ŠG „Banat“, 2024).
Skupština grada Pančeva je na osnovu izvršene valorizacije i definisanog predloga Zavoda za zaštitu prirode Srbije, 2009. godine donela Odluku o zaštiti SP „Ivanovačka ada“, (broj II-04-06-15/2009, Službeni list grada Pančeva, br. 22/2009; 4/2011).
SP „Ivanovačka ada“, proglašen je zaštićenim područjem na ukupnoj površini od 6,07 ha u državnoj svojini, radi „očuvanja malog ostatka nekadašnjih plavnih prirodnih šuma dunavskih ada, specifičnog sastava i strukture, koju čine populacije autohtonih topola i vrba visokih estetskih i ekoloških vrednosti, a koje predstavljaju stanište subandemičnim i reliktnim vrstama flore (Rorippa sylvestris (L.) Besser, Vitalis vinifera L. subsp. syilvestris, Eryisimum sheiranthoides L.) životinjskim vrstama zaštićenim kao prirodne retkosti (npr. orao belorepan, zelena žuna, vodomar), koje predstavljaju nacionalno i međunarodno zaštićene biljne i životinjske vrste“.
Po nacionalnoj kategorizaciji ovo zaštićeno područje svrstano je u III (treću) kategoriju – značajno prirodno dobro, dok je prema IUCN klasifikaciji to Prirodni spomenik. Međunarodni status prirodnog dobra nije utvrđen.
